Van zwembad naar tennisbaan

Men heeft mij verzocht om voor het jubileumblad een stukje te schrijven over de periode dat ik voorzitter mocht zijn van 't Kyllot. Ik heb uit die periode geen archief bijgehouden en wat ik nu schrijf is puur een herinnering en misschien niet altijd correct.

Het gebeurde in de tijd dat de gemeente Smilde grootste plannen had om het sportgebeuren een facelift te geven. Eigenlijk werden we als bestuur van de ene op de andere dag geconfronteerd met het verzoek van de gemeente of we maar wilden verhuizen naar het toenmalige openluchtzwembad. Gezien de ligging van dat zwembad, hadden we er wel oren naar. Mede ook door het feit dat wij in de toenmalige schuilhut geen frisdranken, koffie e.d. mochten verkopen. De gemeente had het plan om op de plaats van het zwembad vier zandingestrooide kunstgras banen neer te leggen en dat de tennisclub, volgens de gemeente met weinig geld, van de

bestaande opstallen een kantine kon realiseren. Echter aan de bestaande opstallen was al in geen jaren onderhoud gepleegd. De kosten van het realiseren van een kantine bedroegen veel meer dan de reserve die de club had opgebouwd om de schuilhut eventueel te kunnen vervangen. Ik meen dat we een reserve hadden van ti. 5.000,= en de verbouwing tot een kantine fI. 30.000,= (excl. BTW) bedroeg. In deze fI. 30.000,= was al rekening gehouden met de zelfwerkzaamheid van de leden van 't Kyllot. Met de gemeente moest nu over dit bedrag en nog een paar andere zaken, zo.als de te betalen huur van de banen, onderhandeld worden. Op een gegeven moment kwam onze begroting

aan de orde en de toenmalige ambtenaar Sportzaken had in de begroting ongeveer fI. 8.000,= weggestreept. Op de vraag hoe hij daar aankwam, antwoordde hij: "Ik heb de BTW weggestreept." Onze secretaresse, in die tijd An Postema, riep uit: "Maar dat is immers al niet meegenomen. De fl. 30.000,= is zonder BTW. Zie de begroting!" Het werd nu een tijdje stil en het hoofd van de betreffende ambtenaar werd steeds roder terwij I de wethouder zeer verstoord keek. Uiteindelijk kwam er een benepen antwoord: "Ik heb manuren weggestreept." Je kunt wel begrijpen dat deze houding niet positief bijdroeg aan de sfeer en dat de beoogde verhuizing een jaar werd uitgesteld. Uiteindelijk zijn we, na een stevig gevecht, wel tot een akkoord gekomen.

De gemeente moest het openluchtzwembad echter nog een jaar openhouden wat ongetwijfeld veel meer kostte dan het verschil in de begroting. Ik noemde al de zelfwerkzaamheid van de leden. Zonder die zelfwerkzaamheid hadden we de verhuizing niet kunnen realiseren. Vele zaterdagen zijn er groepen van leden, onder leiding van een bouwcommissie, bezig geweest opstallen te slopen en geulen en gaten te graven. Ook mag hier worden vermeld dat een

Kantinecommissie stad en land is afgeweest om, tegen een zo goedkoop mogelijk tarief, allerlei kantinespullen in te kopen en meubilair aan te schaffen. Uiteindelijk heeft dat alles geresulteerd in een prachtig gelegen tennispark met een goede accommodatie.

Het is alweer lang geleden, maar toch wil ik nu nogmaals alle medewerkers, die toen heel veel van hun vrije tijd hebben opgeofferd, heel hartelijk bedanken! ' Het was een drukke tijd, maar ook een hele leuke tijd!

Geert Luider, oud-voorzitter